Wielki Piątek Męki Pańskiej 2018 r

Wielki Piątek Męki Pańskiej – godz. 18.30

Dzień Męki, Śmierci Pana i Jego złożenia do grobu. Nasze spojrzenie kierujemy na Krzyż Chrystusa. „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata” - woła trzykrotnie kapłan. Krzyż Chrystusa rzucił swój cień na wszystkie czasy. Pod ten Krzyż w wielkiej modlitwie powszechnej Kościoła prowadzimy wszystkich, za których umarł Jezus. Klękamy przed krzyżem, całujemy rany Pana, bośmy wszyscy grzesznicy, bo to myśmy Go ukrzyżowali. To nasz grzech zrodził Jego śmierć.

Post ścisły

 To jeden z niewielu dni w roku, w któ­rym Kościół nakazuje swoim wy­znaw­­com post ścisły, czyli jakościowy i iloś­ciowy. Tradycja poszczenia w Wiel­ki Piątek ma swój początek już 100 lat po śmierci Chrystusa. Nazy­wa­no ten post „postem współczucia”. Był znacz­nie surowszy od dzisiejszego poszczenia. Chrześcijanie odmawiali sobie w tym dniu zarówno pokarmu, jak i napoju.

Prostratio

To pierwszy, przejmujący symbol li­turgii Wielkiego Piątku. Celebrans, wychodząc w zupełnej ciszy przed oł­tarz, pada przed nim twarzą do ziemi. To nie tylko gest głębokiego uniżenia, ale także uznanie winy, postawa szoku, który rodzi się ze świadomości, że przez nasze grzechy jesteśmy współ­winni śmierci Chrystusa na krzyżu. Pa­damy na twarz uznając, że Krzyż jest miej­s­cem ostatecznego objawienia ognia Bożej miłości, jest prawdziwym „krze­wem gorejącym”, który choć płonie, jednak nie spala się.

Modlitwa powszechna

 To kolejny element, który ma swo­je źródło w tradycji pierwotnego chrześcijaństwa. Modlitwa za wszyst­kich, bo za wszystkich umarł Chry­stus. Jej „powszechność” wyraża się w trosce, aby nie zmarnowała się ani odrobina odkupieńczej krwi Chrystu­sa, który umiera za zbawienie całego świata.                         

Adoracja Krzyża

Podobnie jak wiele innych elementów liturgii wielkopiątkowej, adoracja Krzy­ża wywodzi się z Jerozolimy. Później przejął ją cały Kościół. Dokumenty wskazują, że w Rzymie znano ją już w VII wieku. Z Rzymu trafiła do Franko­nii, gdzie obrzęd udramatyzowano, od­słaniając uroczyście krzyż przy śpiewie znanej nam dziś antyfony: „Oto drzewo krzyża”. Słowa nawiązują wprost do pierwszego drzewa w Piśmie Świę­tym, którego owocem była śmierć. Owo­cem tego drzewa jest życie.

Komunia św.

To jedyny dzień w roku, kiedy kapła­ni przyjmują Komunię św. tylko pod postacią chleba. Choć nie sprawuje się w tym dniu Eucharystii, to nie odgra­dza się chrześcijan od Bożego po­karmu, przyjmując wcześniej konsekro­wane eucharystyczne Postaci.

Grób Pański

Ostatni element liturgii Wielkiego Piąt­ku. Z X wieku pochodzą pierwsze świadec­twa o składaniu krzyża Chrystusa w gro­bie. Później przenoszono do „grobu” tak­że Eucharystię. Przeniesienie Eucharystii przypomina zdjęcie z krzyża i pogrzeb Chrystusa. Ostatnia modlitwa przy grobie wskazuje jednak nadzieję: „Chryste, na­sze Zmartwychwstanie i Życie, podźwi­gnij nas z grobu grzechów”.