Przyjaciele Paradyża

Przyjaciele Paradyża -> przyjacielparadyza.blogspot.com

Spotkania w I czwartek miesiąca na wieczornej mszy św i nabożeństwie następnie w salce spotkanie
Opiekun: Ks. Arek Cygański
liderka: Barbara Skalska

Spotkanie z klerykiem Rafałem

 
Dzisiaj, w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, przeżywamy uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Jest to święto patronalne naszego seminarium duchownego w Paradyżu. Zapraszamy na spotkanie do sali parafialnej o godz. 15.30 Przyjaciół Paradyża i osoby modlące się o powołania.

Po mszy św. modlitwa przed Najświętszym Sakramentem w intencji powołań, kleryków z Seminarium Duchownego w Paradyżu i wszystkich kapłanów.

Jubileusz 50 lecia Sakramentu Małżeństwa Teresy i Jana Polak

        Teresa i Jan przeżyli razem 50 lat, to jest aż pół wieku razem, ale między nimi był zawsze Pan Bóg.  Bóg, to Miłość i w tej atmosferze wychowali swoje dwie córki: Annę i Renatę, które przyjęły powołanie zostając zakonnymi siostrami. Nawiązując do dzisiejszej Ewangelii o talentach, nie zmarnowali otrzymanych od Pana Boga talentów, ale jeszcze je pomnażali. Dziękujmy wszyscy Jezusowi za podarowane nam talenty, dary i Jego obecność między nami. Zauważajmy dobro i dzielmy się nim.

Jubilaci: Teresa i Jan Polak

 

Chrzest

 PRZYGOTOWANIE  DO  CHRZTU  DZIECKA

Parafia pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonej Górze

Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga (św. Grzegorz z Nazjanzu)

Przepisy Prawa Kościelnego określają, iż Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować (KPK kan. 867 - § 1).

Program przygotowania rodziców i chrzestnych do chrztu dziecka w naszej parafii

Jubileusz 65 lecia Sakramentu Małżeństwa Agnieszki i Stanisława Paluch

       Dzisiaj podczas Eucharystii dodatkowo przeżywaliśmy piękne chwile: Sakrament Chrztu trójki dzieci i Sakrament Małżeństwa Jubilatów Agnieszki i Stanisława - 65 lat małżeństwa, to piękny wiek, to wdzięczność Bogu, by z całego serca dziękować. W czasie pieśni, którą zagrał p.organista Łukasz: "W Tobie Jezu widzę Przyjaciela swego" miało się wrażenie, że w tych słowach  zjednoczyła się cała Wspólnota Eucharystyczna.

Jubilaci - Agnieszka i Stanisław Paluch

Jubilatom: Agnieszce i Stanisławowi błogosławi ks. Piotr Kamiński

Na pamiątkę wierności w życiu małżeńskim Jubilaci: Agnieszka i Stanisław otrzymali dyplom

Nabożeństwo po II Niedzieli Synodalnej.

  NABOŻEŃSTWO PO DRUGIEJ NIEDZIELI SYNODALNEJ

           „A WY ZA KOGO MNIE UWAŻACIE?” 

ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

Pieśń na wystawienie

Wprowadzenie

         Z głęboką wiarą, pokorą i miłością klękamy przed Tobą Panie aby w modlitwie, rozważaniu słowa i ciszy zrozumieć tajemnice wydarzeń, w których uczestniczymy. Twoja żywa obecność pośród nas jest dowodem Twojej miłości, dzięki której możemy usłyszeć, co pragniesz nam przekazać. Dlatego prosimy obdarz nas Panie duchem milczenia i uciszenia naszych serc. Potrzebujemy Ciebie
jako naszego Nauczyciela i Przewodnika, który uczy i prowadzi. Wskazuje drogi Ewangelii oraz daje siłę, by nimi

Temat II: Parafia jako środowisko, w którym wierni mogą doświadczyć wspólnotowego charakteru Kościoła

          Tym razem podejmiemy rozmowę na temat parafii jako środowiska, w którym wierni mogą doświadczyć wspólnotowego charakteru Kościoła.

          Takie osoby są również w naszej parafii. Ogólnie o poziomie zaangażowania parafian w życie naszej wspólnoty mówiliśmy już na pierwszym spotkaniu Parafialnego Zespołu Synodalnego. Teraz spróbujmy się zastanowić, czy nasza parafia oferuje tym wiernym, którzy wyrażają wolę głębszego zaangażowania się, odpowiednie środowiska i narzędzia wzrostu życia wiary.

1. Najbliższym środowiskiem życia wiary powinna być chrześcijańska rodzina. Czy rodziny naszej parafii można rzeczywiście uznawać za chrześcijańskie wspólnoty? Czy w tych rodzinach praktykuje się wspólną modlitwę (nie tylko od czasu do czasu, ale codziennie, a przynajmniej często)? Czy kultywuje się chrześcijańskie zwyczaje (wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w piątki, świętowanie niedzieli, obchodzenie świąt itp.)?
2. Podstawową wspólnotą wiary jest dla większości wiernych parafia. Czy nasza parafia jest przed wiernych traktowana jako duchowy dom,  rodzina, czy może bardziej jako zewnętrzna instytucja, struktura świadcząca usługi religijne?
3. Czy w parafii istnieją grupy duszpasterskie umożliwiające bardziej intensywną formację chrześcijańską? Ile ich jest? Jakie to grupy? Czy grupy te oferują zaangażowanym w nie osobom pogłębioną i systematyczną formację? Jak oceniamy ich żywotność? Czy nie stały się one może nieco zamknięte w sobie i skostniałe? Czy są w stanie przyciągać nowych członków? W czym te grupy niedomagają? Jak można by poprawić ich funkcjonowanie?
4. Parafia nie jest wspólnotą niezależną, stanowi część diecezji. Czy wierni naszej parafii mają żywą świadomość przynależności do Kościoła lokalnego (diecezji)? Czy ważna jest dla nich więź z biskupem? Czy chętnie uczestniczą w wydarzeniach diecezjalnych (pielgrzymki do sanktuariów, różne wydarzenia organizowane przez diecezję)? Jeśli nie, to jakie mogą być naszym zdaniem, powody takiego stanu rzeczy? W jaki sposób można by pogłębić tę świadomość przynależności do Kościoła diecezjalnego? Jaką rolę mógłby tu odegrać synod diecezjalny?

  Spróbujmy się teraz zastanowić, jakimi kwestiami powinien zająć się nasz synod.

Przyjrzyjmy się liście przykładowych zagadnień. Postarajmy się ocenić ważność każdego z nich w skali od 1 (mało ważne) do 10 (bardzo ważne). Ponadto, przy każdym temacie możemy wskazać związane z nim kwestie szczegółowe, które według nas powinny zostać poruszone na synodzie, ponieważ wymagają specyficznych regulacji lub reform.

Oto lista tematów:
1. Zasady współpracy ekumenicznej.
2. Przepowiadanie i posługa Słowa (homilie, rekolekcje, misje święte itp.).
3. Katecheza parafialna (przygotowanie do sakramentów – struktura, programy, pomoce itp.).
4. Nauka religii w szkole (w tym status nauczycieli religii i ich związek z parafią).
5. Szkoły katolickie.
6. Działalność misyjna.
7. Środki komunikacji społecznej (media) – obecność katolików w mediach, wykorzystanie mediów w duszpasterstwie itp.
8. Liturgia (normy diecezjalne).
9. Parafialna Rada Duszpasterska (jej ustanawianie i funkcjonowanie).
10.Parafialna Rada ds. Ekonomicznych (jej ustanawianie, zakres kompetencji i sposób funkcjonowania).
11.Sprawy finansowe (zobowiązania parafii na rzecz instytucji diecezjalnych, źródła finansowania parafii, w tym ofiary wiernych itp.).

Zakończenie i modlitwa końcowa

Kończymy drugie spotkanie naszego Parafialnego Zespołu Synodalnego. Dziękuję wszystkim za obecność i za aktywny udział w spotkaniu poprzez udział w dyskusji. Wnioski z naszych obrad zostaną przekazane do Sekretariatu synodu za pośrednictwem sekretarza.

Na koniec pomódlmy się za naszą diecezję i za parafię. Prośmy o to, by synod diecezjalny stał się dla nas wszystkich okazją do bardziej intensywnego doświadczenia Kościoła jako wspólnoty.

W tej intencji odmówmy Modlitwę Synodalną do Pięciu Braci Międzyrzeckich:

Święci Bracia Męczennicy z Międzyrzecza, ogarnięci Bożą Miłością oddaliście życie dla Chrystusa, świadcząc o prawdzie Ewangelii. Niech Wasze wstawiennictwo nam wyprosi dar Ducha i łaskę przemiany, aby zbawcza moc Chrztu świętego kierowała naszą służbą w Kościele. Pomóżcie nam zachować czujność, wypraszajcie łaskę modlitwy, i wspierajcie w składaniu świadectwa. 13 Chcemy służyć Chrystusowi w potrzebujących i podejmować odpowiedzialność za sprawy publiczne. Niech Wasza odwaga pociągnie małodusznych i umocni słabych, a wszystkich uwolni od lęku przed mocami ciemności i potęgami tego świata. Waszemu wstawiennictwu powierzamy Synod Zielonogórsko-Gorzowskiego Kościoła, by gorejące pochodnie Męczenników prowadziły go ku nowym czasom. Niech Bóg, w swoim wielkim miłosierdziu, pochyli się nad naszą słabością i obdarzy łaską nawrócenia, a zebrany na Synodzie Kościół zajaśnieje pięknem Oblubienicy Chrystusa, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

OŚWIADCZENIE

OŚWIADCZENIE  PREZYDIUM  KONFERENCJI  EPISKOPATU  POLSKI
W  SPRAWIE  OGRANICZENIA  HANDLU  W  NIEDZIELE

W związku z trwającymi pracami legislacyjnymi nad projektem ustawy w sprawie ograniczenia handlu w niedziele, jako Prezydium Konferencji Episkopatu Polski – biorąc również pod uwagę liczne głosy wiernych Kościoła rzymsko-katolickiego i chrześcijan
z innych Kościołów – wyrażamy nasz niepokój wobec losu obywatelskiej inicjatywy Związku Zawodowego „Solidarność”, która została poparta podpisami ponad 500 tys. obywateli naszego kraju. Tak Konferencja Episkopatu Polski, jak i biskupi poszczególnych diecezji wielokrotnie udzielali tej inicjatywie jednomyślnego poparcia w komunikatach
i listach pasterskich, licząc na przywrócenie całemu społeczeństwu niedzieli jako dnia

APEL PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI W SPRAWIE OCHRONY PRAWA DO ŻYCIA OD POCZĘCIA DO NATURALNEJ ŚMIERCI

 Prawo do życia jest podstawowym prawem każdego człowieka. Każde dziecko ma prawo żyć, także dziecko chore. Musimy szczególnie chronić prawo bezbronnego dziecka żyjącego pod sercem matki, tak samo jak chronimy życie dziecka po jego narodzinach. O tym, że od chwili poczęcia istnieje już osoba ludzka, choć dopiero w fazie embrionalnej, w bezsporny sposób mówi współczesna nauka. Obrona życia dzieci nienarodzonych nie jest zatem kwestią tylko religii czy światopoglądu, lecz należy do najbardziej fundamentalnych obowiązków każdego człowieka.

Święty Jan Paweł II nie znajdował żadnego usprawiedliwienia dla zabijania dzieci. W encyklice Evangelium vitae stwierdził: «Świadoma i dobrowolna decyzja pozbawienia życia niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze złem z moralnego punktu

Wspólnota „Wiara i Światło” ma swoje dni skupienia

- Ta wspólnota opiera się na przyjaźni z osobami niepełnosprawnymi, ich rodzinami i Jezusem - wyjaśnia Krystyna Pustkowiak.

Wspólnota „Wiara i Światło” ma swoje dni skupienia w Adwencie i Wielkim Poście oraz wakacyjne rekolekcje

Ruch „Wiara i Światło” to wspólnota, w centrum której są ludzie upośledzeni umysłowo,
ich rodziny i przyjaciele. Dzieło powstało z inicjatywy Jeana Vaniera i Marie-Hélene Mathieu w 1971 roku we Francji podczas pielgrzymki osób niepełnosprawnych do Lourdes. Pierwsza wspólnota w Polsce powstała w 1978 roku we Wrocławiu.

Cztery wymiaryW naszej diecezji wszystko zaczęło się w Zielonej Górze, najpierw przy parafii Najświętszego Zbawiciela, a potem ...Więcej czytaj>> GOŚĆ.PL <<