piątek, 17 listopada 2017

Nabożeństwo po II Niedzieli Synodalnej.

  NABOŻEŃSTWO PO DRUGIEJ NIEDZIELI SYNODALNEJ

           „A WY ZA KOGO MNIE UWAŻACIE?” 
ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

Pieśń na wystawienie

Wprowadzenie

         Z głęboką wiarą, pokorą i miłością klękamy przed Tobą Panie aby w modlitwie, rozważaniu słowa i ciszy zrozumieć tajemnice wydarzeń, w których uczestniczymy. Twoja żywa obecność pośród nas jest dowodem Twojej miłości, dzięki której możemy usłyszeć, co pragniesz nam przekazać. Dlatego prosimy obdarz nas Panie duchem milczenia i uciszenia naszych serc. Potrzebujemy Ciebie
jako naszego Nauczyciela i Przewodnika, który uczy i prowadzi. Wskazuje drogi Ewangelii oraz daje siłę, by nimi
wytrwale kroczyć. Otwórz teraz nasze serca na głos Twojego słowa abyśmy z pokorą wsłuchali się w to co
pragniesz nam powiedzieć. 

Ewangelia: Mt 16, 13-19 
         Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?». A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa 6 niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».” 

Rozważanie
           Jeżeli szczerze odpowiadamy na pytanie: kim jest dla mnie Jezus? Jeśli odkrywamy, że Jezus jest moim Panem i Zbawicielem, który dla mojego dobra ustanawia Kościół i sam jest w nim obecny, to i ja chcę być tam, gdzie jest Jezus – czyli w Kościele. Kościół jest kościołem żywym, a budynek, staje się domem, miejscem spotkania z Panem, moimi siostrami i braćmi. W tym domu przez znak polania wodą w sakramencie chrztu świętego otrzymaliśmy godność Dziecka Bożego. W tym domu przez namaszczenie Duchem Świętym otrzymaliśmy jego dary. Te dary są znakami dojrzałości chrześcijańskiej wzywającymi nas do apostolstwa. W tym domu mamy możliwość pojednania się z Tobą Panie w sakramencie pokuty. W tym domu przychodzisz do nas żywy i prawdziwy w darze Eucharystii. 
          Każdy z nas pragnie, aby miejsce naszego spotkania z innymi było zawsze jak najlepiej przygotowane, było jak najpiękniejsze. W rodzinie, której członkowie mają poczucie odpowiedzialności za wspólne dobro i siebie nawzajem, istnieje podział obowiązków: każdy ma wyznaczone zadania. Wypływają one z powołania, funkcji czy misji każdego z członków rodzinnej wspólnoty: ojca, matki czy dzieci. Dom rodzinny wtedy dobrze funkcjonuje, gdy wszyscy, a nie tylko niektórzy, podejmują swoją część obowiązków. Dom, w którym angażuje się część domowników, lub niewielu tchnie zimnem, brakiem poczucia, że wszyscy potrzebują się nawzajem. Taki dom jest noclegownią, ale nie wspólnotą. 
          Dziękuję za to uświadomienie, że to ja wraz z innymi tworzę wspólnotę, Kościół – dom.      Dziękuję za to zrozumienie, że to ode mnie w dużej mierze zależy też jaka będzie atmosfera i klimat w Kościele – domu. 

 Dlatego wraz z całą wspólnotą: 

UWIELBIAMY CIĘ CHRYSTE

 - za dar Kościoła i obecnych w nim sakramentów, dzięki którym nasze wspólnoty umacniają się w drodze do Domu Ojca, 
- za dar obecności Maryi, której pokorę i zaufanie szczególnie uczymy się naśladować w modlitwie różańcowej, 
- za dar kapłanów, którzy kiedyś posługiwali w naszej świątyni i pracujących tutaj obecnie, głoszących nam słowo Boże i umacniających świętymi sakramentami, 
- za rodziny, które zmagają się w wychowaniu swoich dzieci na odpowiedzialnych chrześcijan i uczciwych ludzi, 
- za wszystkich ochrzczonych, którzy w pracy i w domu, słowem i życiem odważnie głoszą swoją przynależność do Ciebie, 
- za architektów, budowniczych i wszystkich, którzy wspierali trud wznoszenia naszej świątyni i tych, którzy troszczą się i nią dzisiaj, 

Pieśń 

          Papież Benedykt XVI powiedział: „żyjemy w społeczeństwie, w którym wydaje się, że każda przestrzeń, każdy moment muszą być wypełnione inicjatywami, działaniem, dźwiękami; często brak czasu nawet na to, żeby posłuchać i porozmawiać. Nie bójmy się ciszy wokół nas i w nas samych, jeśli chcemy, żeby nam się udało usłyszeć nie tylko głos Boga, ale i głos tych, którzy żyją obok nas, głos innych ludzi”. 

Dlatego zanurzymy się teraz chwili ciszy aby pozwolić Bogu samemu przemawiać do nas.  

 Cisza 10-15 minut 

Pieśń 

Tajemnica różańca: np. Ustanowienie Eucharystii 

        Papież Franciszek w rozważaniu nad usłyszaną Ewangelią powiedział: „Również z nami, dzisiaj Jezus chce nadal budować swój Kościół, ten dom o mocnych fundamentach, gdzie nie brakuje jednak pęknięć i który musi być nieustannie naprawiany. Kościół zawsze potrzebuje reformy, naprawy. Z pewnością nie czujemy się skałami, a jedynie małymi kamieniami. Jednak żaden mały kamień nie jest bezużyteczny, a w rękach Jezusa najmniejszy kamień staje się cenny. (…) Każdy z nas jest małym kamieniem, ale w rękach Jezusa tworzy wręcz budowę Kościoła. Mamy miejsce i misję w Kościele, który jest wspólnotą życia, uczynioną z bardzo wielu kamieni, każdy z nich inny, które tworzą jedną budowę charakteryzującą się braterstwem i jednością”. 

Pieśń na błogosławieństwo  

DRUGIE SPOTKANIE PARAFIALNEGO ZESPOŁU SYNODALNEGO 
spotkanie w salce domu parafialnego

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz