Msza II Niedzieli Synodalnej

MATERIAŁY DUSZPASTERSKIE NA ETAP PRZYGOTOWAWCZY 

CZĘŚĆ II

 Parafia miejscem doświadczenia Kościoła jako wspólnoty Zielona Góra 2017 

MSZA DRUGIEJ NIEDZIELI SYNODALNEJ29 października 2017 r.
– Rocznica poświęcenia kościoła własnego 

Szkic homilii Dzisiejsza niedziela jest w naszej diecezji drugą niedzielą synodalną.
        Co miesiąc wspólnie wsłuchujemy się w słowo Boże, aby szukać w nim inspiracji dla trwającego I Synodu Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej i dla naszego w nim uczestnictwa.

Biblijne źródło: Kościół zbudowany na Piotrze (Mt 16, 13-19)

     Jezus doskonale potrafi zadawać pytania. Nie ocenia niczyjej wiary, nie wmawia nikomu poglądów. On po prostu pyta. Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? To pytanie bardzo ogólne. Służy ono podprowadzeniu pod kolejne: A wy za kogo Mnie uważacie? Przedziwne jest to, że wszyscy inni widzieli w Jezusie kogoś z przeszłości, kogo już nie ma. Szymon Piotr, jako reprezentant wspólnoty Apostołów, wyznaje, że Jezus jest Bogiem, i to Bogiem żywym. To wyznanie wypływa z doświadczenia. To nie są tylko słowa. I dzięki spotkaniu Jezusa jako Boga żyjącego, Piotr godzi się, by na nim Chrystus zbudował Kościół. 

         Kościół jest piękny także dzisiaj. Ma w sobie ogromne bogactwo, jakim jest obecność żyjącego Boga. Często niestety o tym zapominamy, skupiając się jedynie na przykazaniach i obowiązkach wobec Boga i Kościoła. Dopiero, kiedy wrócimy do istoty chrześcijaństwa czyli osobistej relacji z żywym Bogiem, Kościół stanie się dla nas nie tylko instytucją, ale miejscem, które będzie nam dawać radość i moc.   

Nieco teologii: Kościół lokalny w jedności z biskupem i Piotrem 

          Kościół jako wspólnota zbawienia realizuje swoje powołanie za pośrednictwem parafii, o ile ta trwa we wspólnocie z biskupem diecezjalnym i papieżem. Parafia jest sposobem objawienia się Kościoła w czasie i przestrzeni. To objawienie nigdy nie dokonuje się w sposób abstrakcyjny, ale zawsze jest „uwikłane” w konkretne życie ludzi. Dlatego każda parafia, każda wspólnota lokalna musi szukać swego własnego kształtu i profilu. To parafia kształtuje środowisko wiary każdego z nas. Parafia jest miejscem „pierwszego kontaktu” z Kościołem. Zewnętrznym i materialnym wyrazem parafii jest świątynia, której rocznicę poświęcenia obchodzimy. Każdy kościół jest nie tylko „domem Boga” (domus Dei), ale także domem wspólnoty (domus ecclesiae), gdzie lud Boży się gromadzi, aby razem składać Bogu uwielbienie, dziękczynienie oraz prosić o odpuszczenie grzechów. Odpowiedzialność za świątynię – dom zbudowany z kamieni jest wyrazem kondycji duchowej świątyni, jaką jest wspólnota wiernych. 

W stronę synodu: Parafia – doświadczenie wspólnoty Kościoła 

          Skoro parafia jest i ma się coraz bardziej stawać przestrzenią spotkania z Chrystusem i Jego Kościołem, to – podobnie jak świątynia parafialna – parafia musi być domem. Czy tak jest? Czy w mojej parafii mam doświadczenie wspólnoty Kościoła? Od pytania „Kim jest dla mnie Chrystus?” trzeba przejść do pytania „Czym jest dla mnie Kościół?” oraz „Kim ja jestem w Kościele?” oraz „Kim ja jestem w parafii?”. W odniesieniu do własnej wspólnoty parafialnej można przyjąć dwie odmienne postawy: konsumpcji albo partycypacji. W pierwszym parafia staje się instytucją usługową, a wierny jej klientem. Dojrzała obecność w parafii to przejście od postawy klienta do domownika, który – adekwatnie do swojej roli – jest współodpowiedzialny za dom. Synod, a przede wszystkim parafialne zespoły synodalne, to właśnie szkoła współodpowiedzialności za dom, którym jest parafia oraz świątynia 3 parafialna. Tak mówi o tym też Kodeks Prawa Kanonicznego (kościelnego), według którego proboszcz zarządza parafią przy współpracy „niosących pomoc wiernych świeckich” (kan. 519). Włączając się w życie parafialnej wspólnoty i troszcząc się o jej rozwój, przyczyniamy się jednocześnie do większego wzrostu tego dobra wspólnego dobra, jakim jest Kościół diecezjalny. 

Dlatego podczas spotkań Parafialnego Zespołu Synodalnego podejmujemy też część odpowiedzialności za naszą diecezji i jej synod. 

Modlitwa powszechna 

        Zebrani na sprawowaniu eucharystycznej Ofiary, przeżywając niedzielę synodalną, przedstawmy dobremu Bogu ufne modlitwy: 

1. Za duchowieństwo, aby z zaangażowaniem przewodziło powierzonym mu wiernym. 

2. Za ludzi siejących śmierć i zniszczenie w imię religii, aby zaprzestali przemocy.

3. Za architektów i projektantów nowych świątyń, aby ich praca pomagała tworzyć miejsca sprzyjające modlitwie i kontemplacji. 

4. Za ruchy i wspólnoty działające w naszych parafiach, aby były zaczynem pozytywnych zmian w postrzeganiu Kościoła. 

5. Za uczestników I synodu diecezjalnego, aby byli otwarci na prowadzenie i światło Ducha Świętego. 

6. Za zmarłych, aby mogli cieszyć się przebywaniem na wieki w niebieskiej ojczyźnie. 

7. Za nas samych, abyśmy byli otwarci na działanie Twojej łaski w budowaniu wspólnoty wierzących. 

Boże dzięki Twojej łasce możemy się gromadzić w tej świątyni razem z braćmi i siostrami prosimy, abyś wysłuchał naszych próśb oraz obdarzył nas potrzebnymi darami. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.  

     Modlitwa synodalna (przed błogosławieństwem końcowym) 

Święci Bracia Męczennicy z Międzyrzecza, ogarnięci Bożą Miłością oddaliście życie dla Chrystusa, świadcząc o prawdzie Ewangelii. Niech Wasze wstawiennictwo nam wyprosi dar Ducha i łaskę przemiany, aby zbawcza moc Chrztu świętego kierowała naszą służbą w Kościele. Pomóżcie nam zachować czujność, wypraszajcie łaskę modlitwy, i wspierajcie w składaniu świadectwa. Chcemy służyć Chrystusowi w potrzebujących i podejmować odpowiedzialność za sprawy publiczne. Niech Wasza odwaga pociągnie małodusznych i umocni słabych, a wszystkich uwolni od lęku przed mocami ciemności i potęgami tego świata. Waszemu wstawiennictwu powierzamy Synod Zielonogórsko-Gorzowskiego Kościoła, by gorejące pochodnie Męczenników prowadziły go ku nowym czasom. Niech Bóg, w swoim wielkim miłosierdziu, pochyli się nad naszą słabością i obdarzy łaską nawrócenia, a zebrany na Synodzie Kościół zajaśnieje pięknem Oblubienicy Chrystusa, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.